Eigenlijk ken ik geen vrouw die niet sterk is. Alle vrouwen zijn sterk, krachtig. Alleen zijn sommigen het om wat voor reden dan ook vergeten.
Voor nu bedoel ik de vrouw die, vanuit maatschappelijk oogpunt, de sterke vrouw wordt genoemd.
Voor de buitenwereld kan zij de hele wereld aan. Ze staat altijd rechtop. Heeft alles op orde.
Is onafhankelijk van haar partner, als ze die al heeft. Als ze moeder is, dan weet ze alles over het moederschap.
Haar kid(s) lopen er altijd keurig verzorgd bij. Ze heeft een baan met veel verantwoordelijkheid of is eigen ondernemer. Je kan altijd bij haar terecht voor een praatje pot of om even onder haar beschermende vleugels te kruipen. Pijn, of het nou fysiek is of mentaal, wuift ze weg. Geen tijd voor. Met een lach op haar gezicht gaat ze elke dag de wereld in.
Toch…?
Vaak wel.
Vaak kan ze ook de hele wereld aan.
Vaak kan ze alle ballen moeiteloos in de lucht houden.
Vaak heeft ze tijd, ruimte en kracht om anderen te kunnen dragen.
Maar soms, soms niet.
Soms heeft zij een arm nodig.
Even een plek om te schuilen van de wereld.
Even iemand die haar draagt.
Even gewoon helemaal niets.
Toegegeven, dit is bijna niet te merken.
Wat de sterke vrouw namelijk ook heel goed kan, is gewoon doorgaan.
Doorgaan alsof er niets aan de hand is.
Ze weet het wel en ze gaat er ook mee dealen, alleen nu even niet.
Later, als er wat meer tijd is.
Toch, lieve sterke vrouwen, later is nu.
Voel voor jezelf net zoveel liefde als voor de anderen om je heen.
Ze kunnen echt wel even zonder jou. En zo niet, dan niet. Dat lost zichzelf wel weer op.
En anders, zie je het tegen die tijd wel weer. Daar ben je creatief genoeg voor.
Even op de bank onder een deken, met chocola (of ijs, of ijs met chocola) en wijn (of thee of thee en wijn), gewoon, nu, vanavond nog.
Het mag echt.
Foto: Maklay62