Laatst, terwijl ik op mijn fijne roze fiets op weg was naar Berkel, zag ik een moeder met haar kleine dame op weg naar Plaswijckpark (voor de niet Rotterdammers onder ons, dit is een park voor kinderen waar ze lekker kunnen ravotten).
In ieder geval.
De kleine dame liep voor haar moeder uit.
“Wat loopt ze gek?!? Zo onnatuurlijk?!?”, dacht ik bij mijzelf.
Haar armen stonden houterig omhoog en bewogen alsof ze een marionet was.
Normaal gesproken, als kinderen al dansend en huppelend hun weg aan het vervolgen zijn, geeft dat een glimlach op mijn gezicht.
Nu niet.
Toen zag ik wat er aan de hand was.
Haar moeder was haar aan het filmen op haar telefoon. Op zich niets mis mee natuurlijk.
“Doe dat nog eens!”, hoorde ik haar zeggen toen ik er langs fietste.
“Aha!”, dacht ik.
Daar is de poppenspeler, al trekkend aan de touwtjes van haar dochter.
Keer en keer opnieuw, tot het de beste plaatjes oplevert voor onze schijnwereld. Haar kind aan het leren dat het belangrijker is dat het perfect overkomt bij anderen, dan dat je laat zien hoe het echt is, hoe je je voelt.
Als je dat al zou willen natuurlijk.
En weet je, ik kan het haar niet eens kwalijk nemen.
Wij zijn er allemaal debet aan. De een meer als de ander natuurlijk.
We tellen onze likes alsof ons leven er vanaf hangt.
En als het er minder zijn dan de vorige post… Dan moeten we misschien nog harder glimlachen de volgende keer…
Of toch met de kids…
Of misschien kunnen we samen met een schattig diertje… Dat doet het altijd goed.
Eigenlijk best logisch, want het voedt ons ego.
Je weet wel, zij die we allemaal hebben.
Dat vooral gericht is op optimaal externe eigenwaarde bepaling.
En graag instant!
Dan voelen we ons gelijk zo veel beter.
Misschien zelfs gelukkiger.
Helaas is het maar van korte duur.
Dus hop, snel weer een nieuwe foto maken om te posten.
Want die kortdurende ‘geluk-injecties’ zijn toch best wel lekker.
En oh wee als het aantal likes niet afdoende blijkt… Dansen zal je!
Kijk, een ieder mag natuurlijk doen waar diegene zich goed bij voelt.
Alleen stel jezelf eens de vraag:
‘Bepalen externe factoren mijn algehele welzijnsgevoel?’
Oftewel:
‘Als ik twee maanden geen externe goedkeuring krijg, wordt ik dan ongelukkiger?’
Oftewel:
‘Is mijn geluksgevoel afhankelijk van externe factoren?’
Foto: AoSin
P.s. Kijk tip voor de Netflixers onder ons: Black Mirror, seizoen 3, aflevering 1 Nosedive.