Zit je op woensdagochtend, in de oude haven, rustig te babbelen met een vriend, word je in 1x gebeld door het AD Rotterdams dagblad.
“Hoi met Marjolein. De KvK heeft de cijfers van het eerste kwartaal van 2018 gepresenteerd. Daaruit bleek dat de groep zzp’ers met 28% is gestegen, dus we doen een stuk over startende ondernemers in deze branche. Ik heb al een man geïnterviewd die iets met stofzuigers in de haven doet en dus vond ik het wel leuk om daar tegenover een vrouw te hebben die totaal wat anders doet. En je vertelde mij een tijdje geleden dat je voor jezelf was begonnen. Vind je het leuk om mee te doen?”
Ik had haar leren kennen via een klant bij mijn laatste werkgever. Wij mochten een campagne maken en zij had er destijds wat publiciteit omheen gegeven.
“Euh ja… Natuurlijk! Super vet!”
“Heb je tijd om een foto te laten maken vandaag?”
“Euh ja… Jawel?!? Denk ik?”
Je kan je misschien wel voorstellen wat er toen gebeurde.
Mijn haar zat nog in coupe ‘Ik moet nog naar de kapper na mijn vakantie.’
Mijn kleding was in de stijl ‘Ik heb vandaag geen afspraken met klanten. Alleen met mijn partner in crime om onze coöperatie verder uit te werken en dit vond ik leuk voor vandaag.’
Maar goed, ‘het is wat het is’, zeg ik altijd, dus tijd ‘to put your money where your mouth is’.
Even wat eten, lippenstiftje bijwerken en off we go.
Gelukkig was het een gezellige fotograaf, iemand die de stap had genomen in 2011 om van zijn hobby zijn werk te maken. Wat foto’s gemaakt in de oude haven en toen telefonisch het interview afgenomen.
Ik mocht het stuk doorlezen en vond het gelijk goed. Het las zoals ik ben.
Vrijdag komt het waarschijnlijk in de krant, lees ik in haar mail.
De hele dag was ik een bruisend geheel. In de avond gegeten bij een vriendinnetje en toen lekker naar bed en slapen.
Dus lekker slapen….
Dus LEKKER SLAPEN…
IETS MET SLAPEN EN LEKKER ENZO…
Nee, dus niet lekker slapen.
Wat als mensen het stuk lezen en het verkeerd begrijpen?
Wat dan?
Dan was het niet voor hen bestemd.
Wat als vrienden mij in 1x niet meer begrijpen en mij stom vinden…?
Dan moet je je afvragen of dat al je vrienden waren.
Wat als het precies het tegenovergestelde doet als wat ik verwacht had?
Dan heb je er van geleerd en doe je het de volgende keer anders.
Had ik dit eigenlijk wel moeten doen?
Ja natuurlijk! Het is zo in de schoot geworpen. Je wil dit aan de hele wereld vertellen dus…
Had ik het anders moeten formuleren?
Nee want dan was het niet meer van jou geweest.
Straks lezen de kids het op de school van mijn zoon en gaan ze hem ermee pesten?
Lieverd, jongens van 15 die de krant lezen…?!? Geloof je het zelf?
Maar straks….?
Licht gierende hartkleppen, twijfels alom, hoge bloeddruk (wat echt knap is bij mij want hij is in basis echt heel laag en praktisch altijd stabiel), hoge ademhaling….
Maar….?
Oke Roel. We gaan oplossingen bedenken voor straks als het straks is. Als er überhaupt iets op te lossen is. Nu is nu. En nu is het slaaptijd. Dus ontspan en focus je op iets waar je blij van wordt….
Of gewoon op je heerlijke bed. Met je superfijne kussen. Lig ik eigenlijk wel lekker, zijn mijn spieren ontspannen. Hoe zit het met mijn ademhaling?
De externe-geluk-injectie komt echt in alle vormen en maten. Gevalletje loslaten en vertrouwen. Mijn geluksgevoel is toch niet afhankelijk van externe factoren?
Of toch wel, stiekum een beetje wellicht…
Foto: efes